2. Test i wynik...

   Nadszedł dzień testu. Bardzo chciałam wygrać i przez to się stresowałam. Bałam się, że przegram. Przez cały tydzień przypominałam sobie niezbędnie rzeczy.

   Rano wstałam bardzo wcześnie, aby jeszcze trochę się pouczyć. Później zjadłam śniadanie i wyszłam do szkoły.

   Nie minęła chwila a już siedziałam w klasie gdzie pisaliśmy test.  Po otrzymaniu kartki troszkę się przestraszyłam, ponieważ było bardzo dużo zadań. Nie wiedziałam czy mi się uda.

   Wczytując się w kolejne zadanie uświadomiłam sobie że jest to całkiem proste. Jako pierwsza napisałam wszystko.

   Oddałam test i wyszłam z klasy po czym udałam się na lekcję, którą teraz miała moja klasa.

-Jak ci poszło? - zapytała mnie moja przyjaciółka, gdy usiadłam do ławki.

-Test był bardzo łatwy, a jeszcze podbudowała mnie myśl że jak wygram to pojadę do Kanady, gdzie zobaczę Logana. Więc dałam z siebie wszystko.

-Przez cały czas trzymałam za ciebie kciuki.

-Dzięki. Zaraz, a dlaczego ty nie poszłaś? - dopiero teraz sobie to uświadomiłam, że moja przyjaciółka też jest świetna z angielskiego, ale nie poszła.

-Bo wiedziałam że ciebie nie pokonam. - zaśmiała się Emma.

-Ale przecież bardzo dobrze znasz angielski.

-Ale nie tak dobrze jak ty.

-Aha.

   Reszta dnia minęła dosyć spokojnie.

Następny dzień.

   Na drugi dzień w szkole wszyscy zaczęli mi gratulować, a ja nawet nie doszłam do swojej szafki. Tylko nie wiedziałam z jakiego powodu wszyscy mi gratulują.

-Em, dlaczego wszyscy składają mi gratulacje? - zapytałam się mojej przyjaciółki, gdy się przebrałam i odszukałam ją w tłumie.

-To ty nie wiesz?

-Nie. - to było dziwne.

-Chodź. - zaczęła ciągnąć mnie za rękę korytarzem. - Popatrz. - powiedziała gdy byliśmy już przy tablicy ogłoszeń.

   Przyjrzałam się ogłoszeniu, które pokazywała palcem.

-Wygrałam? - byłam zszokowana. Jeszcze parę razy przeczytałam treść ogłoszenia.

-Nie widzisz, uzyskałaś najlepszy wynik w szkole.

-Nie wierzę. Jadę do Kanady. - zaczęłam skakać z radości.

-Uspokój się Meg! - wołała, ale ja dalej skakałam.

   Gdy się uspokoiłam (a zajęło mi to trochę czasu), poszłyśmy na lekcje.  W najciekawszym momencie opowiadania naszej historyczki moja wychowawczyni weszła do klasy.

-Przepraszam że przeszkadzam, ale muszę porozmawiać z Megan Rosse. - powiedziała.

   Wszyscy spojrzeli na mnie.

-Megan, możesz iść. - powiedziała moja historyczka.

-Jasne - spakowałam się i wyszłam z klasy. Szłam razem z moją wychowawczynią w ciszy. Nie wiedziałam o co chodzi. Weszłyśmy do jej gabinetu.

-O czym chciała pani ze mną porozmawiać? - zapytałam.

-Chciałam z tobą porozmawiać na temat wyjazdu do Kanady. - wystraszyłam się.

-Coś się stało? - zaczęłam się martwić.

-Naprawdę jestem z ciebie dumna. - po usłyszeniu tych słów kamień spadł mi z serca.

-Dziękuję.

-Tutaj jest rozkład. - podała mi kartkę. Przyjrzałam się jej i zauważyłam coś dziwnego.

-A czemu tutaj jest wolne miejsce? - zapytałam.

-Ponieważ w tym czasie będziesz miała czas wolny.

-Ale fajnie.

-Tylko najpierw musisz uzgodnić to ze mną, tak żebym się nie martwiła. 

-Dobrze.

-Wyjazd jest w sobotę rano. Tam masz wszystko dokładnie napisane.

-Dziękuję.

-Możesz iść na lekcję.

   Nie było mi łatwo się skupić, ale jakoś wytrzymałam ten dzień. Nie mogłam się doczekać, kiedy powiem o tym wszystkim cioci. Skończyły się lekcje i szybko pobiegłam do domu ciotki. 

-Ciociu udało mi się.

-Ale co ci się udało? - zapytała zdziwiona.

-Wygrałam i jadę do Kanady.

-Moje gratulacje kochana. - pierwszy raz od jakiegoś czasu się uśmiechnęła.

-Nawet pani mi pogratulowała.

-Teraz możesz zadzwonić do Logana i podzielić się z nim tą informacją.

-Nie, mam mu zamiar zrobić niespodziankę.

-Aha, chyba że tak.

__________________________________________

Wiem, że rozdział nudny. Ale ta historia musi się rozkręcić. Jeszcze parę takich rozdziałów będzie, a później mam nadzieję, że będą ciekawsze.

Jeżeli przeczytałeś proszę, o zostawienie komentarza :)

Możecie także zadawać mi pytania *.*

Do następnego !!!