35. Zdrada...

   Obudziłam się. Ktoś dobijał się do drzwi pokoju, w którym spałam. Spojrzałam na Liam'a. Był skołowany. Wstałam. Dobrze, że wczoraj po naszej nocy ubrałam piżamę.Bo inaczej nie byłoby za fajnie.

   Podeszłam do drzwi i je otworzyłam. W ręce wpadła mi Emma. Płakała. Ruchem głowy dałam znak Liam'owi, aby wyszedł. Zrobił to trochę niechętnie.

-Co się stało?- zapytałam. Razem usiadłyśmy na łóżko.

-Louis myśli, że go zdradziłam.- Em zaczęła płakać jeszcze bardziej. Zdziwiłam się na jej słowa. Przecież Emma nie mogłaby go zdradzić.

-Ale dlaczego tak myśli?- zapytałam.

-Jakaś dziewczyna wysłała mu zdjęcie, na którym jestem ja w towarzystwie jakiegoś mężczyzny. Całujemy się, a ja tego faceta nawet nie znam.- łkała. Było mi jej żal.

-A mówiłaś o tym Lou?

-On nawet nie chce mnie słuchać.- mówiła to, a serce mi pękało.

-Wszystko będzie dobrze.- próbowałam ja pocieszyć. Nie wiem, czy mi wyszło.

-Nienawidzę swojego życia.- żaliła się Emma.

-Nawet tak nie mów. Wszystko się ułoży. - powiedziałam.

-Jak się ułoży? Louis nie chce mnie znać. Jestem dla niego nikim.

-Nie jesteś. On na pewno nadal cię kocha.- kolejna próba pocieszenia padła z moich ust.

-Myślisz?- spojrzała w moje oczy.

-Na pewno.

-A czy ty potrafiłabyś wybaczyć Zayn'owi?- zaskoczyło mnie jej pytanie. Dlaczego akurat w takiej chwili mnie o to zapytała.

-To inna historia.- nie chciałam o tym rozmawiać.

-Wcale nie inna.- zauważyła moja przyjaciółka.

-Posłuchaj, Zayn naprawdę mnie zdradził, a ty Lou nie.- warknęłam. Byłam wściekła. Jak ona mogła poruszyć ten temat? Nie dość miała swoich problemów?

-Co ci jest?- spojrzała na mnie Em. Wyglądała, jakby się mnie bała.

-Nic. Po prostu nie chcę rozmawiać o Zayn'ie.- przyznałam.

-Kochasz go?- zapytała Emma.

-Sama już nie wiem.- oznajmiłam. Narwy mi trochę ochłonęły.

-A jesteś w stanie mu wybaczyć?- nie wiedziałam co odpowiedzieć. Byłam w stanie mu wybaczyć. Moglibyśmy być przyjaciółmi, ale nie mogę powiedzieć tego Em. Mogłaby zorientować się, że coś kręcę. A nie mogę się przyznać, że jestem teraz z Liam'em.

-Wiesz co. Ja sama nie wiem.- powiedziałam troszkę niepewnie.

-Ale dlaczego?- nie wiedziałam co powiedzieć.

-To może ja pogadam z Louis'em.- zaproponowałam. Chciałam jak najszybciej zmienić temat.

-Ok.- Emma spojrzała na mnie podejrzliwie. Czyżby się domyśliła, że kręcę?

-Dobra, to poczekaj na mnie.

-Jest mały problem.- powiedziała Em.

-Jaki?- zapytałam.

-Nie wiem, czy Lou wpuści cię do pokoju.

-Ale dlaczego?- zapytałam.

-Ponieważ mnie wywalił i się zamknął na klucz.- przyznała Emma.

-Same problemy z wami.- powiedziałam sobie pod nosem.

-Co?- zapytała Em.

-Nie nic.- uśmiechnęłam się do niej. Wyszłam z pokoju i podeszłam do tego na przeciw. Lekko zapukałam w drzwi.

-Idź sobie!- usłyszałam krzyk Louis'a.

-Lou, to ja.- powiedziałam.

-Idź sobie!.- powtórzył.

-Nie pójdę dopóki mnie nie wpuścisz.- nic nie odpowiedział. Po chwili usłyszałam przekręcanie klucza. Drzwi się otworzyły.

-Wchodź.- usłyszałam szept.

-Jasne.- powiedziałam.

-Zamknij za sobą drzwi.- rozkazał. Tak zrobiłam. Usiedliśmy razem na łóżku.Dopiero teraz zobaczyłam, że Louis płakał.

-Ty wiesz co ona mi zrobiła?- zapytał.

-Wcale tego nie zrobiła.- spojrzał na mnie.

-Jak to?- zapytał.

-A wierzysz w to?- odpowiedziałam mu pytaniem.

-No, za pierwszym nie uwierzyłam. Dopiero jak zrozumiałem co to jest.

-Czyli?- nie zrozumiałam go.

-Zrozumiałem, że mnie zdradziła.

-Ona wcale tego nie zrobiła.- zaprzeczyłam.

-Skąd to wiesz?- zapytał marchewkowy.

-Mówiła mi to, a ja jej wierze. Lou zrozum, ona nie byłaby w stanie takie coś zrobić. Za dobrze ją znam. Uwierz mi. Ona cię kocha jak nikogo innego. Naprawdę. W twoim towarzystwie jest inna, i to widać. Ona nigdy nie potrafiłaby cię zdradzić. Za mocno cię kocha.

-Sam już nie wiem.- przyznał Louis.

-Pokarz mi to zdjęcie.- poprosiłam.

-Ok.- podał mi laptopa. Na zdjęciu była Emma i jakiś mężczyzna. Może po dwudziestce. Miał czarne włosy. Nigdy go nie widziałam. Zaczęłam przyglądać się zdjęciu. Zauważyłam coś dziwnego.

-Popatrz.- pokazałam palcem miejsce, w którym była ręka. Tak. Ktoś z tego zdjęcia miał trzy ręce.

-Co?- Louis wyglądał na zaskoczonego.- Że ja tego nie zauważyłem.

-To photoshop.- powiedziałam.

-Fanka, która wysłała mi to zdjęcie musiała być nieźle rąbnięta.- przyznał zdenerwowany Louis.

-To fanka ci to wysłała?- zapytałam.

-Tak.

-Lou nie możesz ufać fankom. One zrobią wszystko abyś nie miał dziewczyny.- powiedziałam.

-Taż racja. Muszę przeprosić Emmę, że jej nie uwierzyłem.

-Tak.

-Gdzie jest?- zapytał marchewkowy.

-W pokoju Liam'a.- uśmiechnęłam się.

-Dzięki.- odpowiedział szczęśliwy Louis. Wybiegł z pokoju cały w skowronkach.

-Co za dzieci.- powiedziałam sama do siebie. Zaszłam na dół do salonu. Siedzieli tam wszyscy oprócz pary zakochanych.- Problem rozwiązany.- oznajmiłam.

-Co byśmy bez ciebie zrobili?- zapytał Harry.

-Zginęlibyście.- zaśmiałam się.

-Aż tak źle?- zapytał Niall.

-Tak.- uśmiechnęłam się.

-Megan możemy pogadać?- zapytał Liam.

-Jasne.- poszliśmy razem do kuchni.

-Co powiesz na wakacje.- odezwał się Payne.

-Co?- zapytałam. Byłam troszkę zdziwiona.

-No wiesz, Zayn przyjeżdża za tydzień, a my pojedziemy sobie gdzieś na wieś. Co ty na to? Wiesz, odpoczniemy i spędzimy razem czas.

-Wspaniały pomysł.- przytuliłam go.

-To dobrze. Coś zarezerwuję.

-Ok.

   Byłam szczęśliwa jak nigdy dotąd. Teraz tylko czekać.

   Weszliśmy do salonu. Wszyscy tam siedzieli.

-Dzięki Megan.- powiedziała Emma, czule obejmując Louis'a.

-Jestem ci dłużny.- oznajmił marchewkowy.

-Nie masz za co.- cieszyłam się, że się pogodzili.

__________________________________________

A co mi tam. Miałam zamiar dodać ten rozdział jutro, ale się rozmyśliłam.
Jak Wam się podoba?
Ja nie wiem. Z pewnością jest nudny.
No trudno.

Gdy będzie 7 komentarzy od razu dodaję kolejny rozdział.

Kocham Was.